Mikołaj Zebrzydowski doczekał się monografii

Opublikowano: 16 października 2020, 15:26

Z okazji 400- lecia śmierci Mikołaja Zebrzydowskiego, staraniem Urzędu Miasta Kalwarii Zebrzydowskiej powstała książka „Mikołaj Zebrzydowski 1553-1620, szkic biograficzny”, która właśnie się ukazała i trafi do mieszkańców, pielgrzymów i turystów.

17 czerwca 2020 upłynęło 400 lat od śmierci Mikołaja Zebrzydowskiego, który był inicjatorem i wielkim fundatorem zespołu dróżkowego z klasztorem oraz miasta dzisiejszej Kalwarii Zebrzydowskiej. W nawiązaniu do tej rocznicy staraniem Urzędu Miasta Kalwarii Zebrzydowska powstała książka „Mikołaj Zebrzydowski 1553-1620, szkic biograficzny”, która właśnie się ukazała i trafi do mieszkańców, pielgrzymów i turystów.

Książka Tomasza Graffa, Bartłomieja Wołyńca i s. Elżbiety Eleny Wróbel CSFN jest pierwszą próbą ukazania pełnej biografii Zebrzydowskiego, jednego z najważniejszych polskich polityków końca XVI i początku XVII wieku.

Mikołaj Zebrzydowski był osobą bardzo dobrze wykształconą, prowadził bardzo religijne życie, czynnie włączał się w sprawy Rzeczypospolitej. Odznaczał się pracowitością i uczciwością. Nie skąpił ofiar na potrzeby Kościoła i państwa. Przez papieży uważany był za pierwszego świeckiego obrońcę Kościoła katolickiego w Polsce. W Państwa ręce trafia pierwsze w pełni naukowe opracowanie na temat życia i działalności Mikołaja Zebrzydowskiego, stworzone przez wybitne gremium autorów będących znawcami czasów w jakich żył nasz wielki fundator – mówi Augustyn Ormanty, burmistrz Kalwarii Zebrzydowskiej.

Publikacja powstała z inicjatywy Urzędu Miasta Kalwarii Zebrzydowskiej, otrzymała dofinansowanie ze środków Województwa Małopolskiego. W najbliższym czasie książka zostanie zaprezentowana, obecnie można ją otrzymać w kalwaryjskim magistracie , pokój nr 12.

Warto też dodać, że w najbliższych tygodniach Urząd Miasta w Kalwarii Zebrzydowskiej w roku jubileuszowym chcąc przypomnieć mieszkańcom postać Mikołaja Zebrzydowskiego, realizując projekt „2020 rok Mikołaja Zebrzydowskiego”, zaprezentuje jeszcze medal – kopię z 1601 roku z wizerunkiem Zebrzydowskiego, oraz 56 miutowy film „Polska Jerozolima” w którym główną postacią będzie Mikołaj Zebrzydowski.

Mikołaj Zebrzydowski urodził się w 1553 roku jako drugi syn Floriana Zebrzydowskiego i Zofii Dzikówny. W latach 1565-1569 uczęszczał do Kolegium Jezuickiego w Braniewie, skąd wyniósł bardzo dobre wykształcenie oraz głęboką pobożność. Mając trzydzieści lat ożenił się z Dorotą Herburtówną, z którą miał czworo dzieci, pierworodnego syna Jana oraz córki: Annę, Gryzeldę i Zofię. W 1585 roku został starostą generalnym krakowskim. Był marszałkiem sejmiku województwa krakowskiego w 1587 roku W latach 1601-1620 sprawował urząd wojewody krakowskiego, a w latach 1596-1600 marszałka wielkiego koronnego. Był starostą w swojej lanckorońskiej posiadłości. Wraz z królem Stefanem Batorym i Zygmuntem III Wazą brał udział w wielu bitwach i wojnach. W latach 80. XVI wieku związał się z obozem kanclerza Jana Zamojskiego, przez co stał się politycznym oponentem króla. Po śmierci Zamoyskiego w 1605 roku stanął na czele opozycji przeciw Zygmuntowi III Wazie, co doprowadziło w 1606 roku do rokoszu, na którego czele stanął, a który stłumiony został w wyniku poniesionej klęski w bitwie stoczonej w 1607 roku pod Guzowem. Po klęsce rokoszu odsunął się od życia politycznego. Będąc pod wpływem popularnego wówczas dzieła Christiana Adrichomiusza, opisującego Jerozolimę w czasach Chrystusa, do Jerozolimy wysłał swojego dworzanina Hieronima Strzałę, który przywiózł z Ziemi Świętej gipsowe modele kaplic: Krzyża Świętego i Grobu Chrystusa. W 1602 roku Zebrzydowski podpisał akt fundacyjny pod budowę klasztoru i sprowadził na to miejsce ojców bernardynów. Obiekty te stały się zaczątkiem pierwszej Polskiej Jerozolimy, która w ciągu wieków stała się cennym skarbem Kościoła i narodu polskiego. Widząc wielką popularność drózek i klasztoru oraz coraz liczniejsze rzesze przybywających pielgrzymów dokonał w 1617 roku lokacji miasta Zebrzydowa. Po śmierci żony Doroty w 1610 roku coraz częściej spędzał czas w klasztorze. Zmarł 17 czerwca 1620 roku a jego doczesne szczątki spoczęły obok żony na Wawelu.

(MG)